مورد علاقه

بازي رکب يک بازي روميزي در سبک Area Control يا قلمروگيري است و برگرداني است از بازي محبوب Condottiere از طراح معروف Dominique Ehrhard فرانسوي.

در دوراني که قلمرو شاهي به استان‌هاي خودمختار تقسيم شده، سرداراني از گوشه گوشه‌ي سرزمين در سوداي کشورگشايي، ارتش خود را براي فتح شهرها گسيل داشته‌اند.

پس با مهارت و شجاعت بجنگيد و با تدبير و مکر به حريفان رکب بزنيد تا قدرت و افتخار کسب کنيد.

در بازي رکب، ? تا ? بازيکن براي کشورگشايي و بدست آوردن قلمرو با يکديگر به رقابت مي‌پردازند و تلاش مي‌کنند تا هرکدام در طول بازي ? استان مجاور (و يا ? استان غير مجاور) را فتح کنند. هر دور از بازي با مشخص کردن محل جنگ شروع مي‌شود و در ادامه بازيکنان با کارت بازي کردن قدرت ارتش خود را زياد مي‌کنند و به کمک کارت‌هاي ويژه به رقيبان رکب مي‌زنند.
پس ارتش خود را آماده نبرد کن…

چقدر حاضري بهاي جنگ بدهي؟

در بازي رکب بازيکنان با يکديگر بر سر تصاحب استان‌هاي نقشه به دفعات جنگ مي‌کنند. در هر کدام از جنگ‌ها هر بازيکن با بازي کردن کارت‌هاي سرباز قدرت ارتش خود را زياد مي‌کند و يا با بازي کردن کارت‌هاي ويژه برنامه‌ي ديگر بازيکنان را به هم مي‌زند.

در پايان هر جنگ، بازيکني که جمع اعداد کارت‌هاي ارتشش از بقيه بيشتر باشد جنگ را مي‌برد و نشان خود را در آن استان قرار مي‌دهد. بازي زمانيکه يکي از بازيکنان بتواند سه استان مجاور و يا پنج استان در کل نقشه را تصاحب کند به پايان مي‌رسد.

بازي رودست زدن!

با وجود اينکه کارت‌هاي بازي به شکل تصادفي به دست بازيکنان مي‌رسد، ولي نحوه‌ي استفاده و بازي کردن آنهاست که برنده‌ي هر نبرد را مشخص مي‌کند. همچنين کارت‌هاي ويژه‌اي که در بازي هستند هرکدام خاصيتي دارند که مي‌تواند روي نتيجه‌ي جنگ تاثير بگذارد. مثلا کارت مترسک به بازيکن اجازه مي‌‌دهد تا يکي از سربازاني که بازي کرده را به دستش برگرداند، يا کارت زمستان ارزش تمام کارت‌ها را برابر با يک مي‌کند و …

سرگذشت بازي

سرگذشت بازي رکب از تابستان سال ?? و يک ايميل آغاز شد که از طرف روميز براي دومينيک ارهارد طراح بازي Condottiere فرستاده شد تا از محبوبيت بازي‌هايش در ايران گفته شود و همچنين از او براي دريافت حق توليد آن بازي به فارسي سوال کنند. پاسخي که او به آن ايميل داد باورنکردني بود: «من و همسرم براي تعطيلات داريم به ايران مي‌آييم!» آنها هم با شگفتي از اين بختِ نيک استقبال کردند و در شيراز به استقبالشان رفتند و هم قرارداد نسخه‌ي فارسي بازي را بستند و هم در شهر گشتند و فالوده و خيار سکنجبين خوردند و از دنياي بردگيم و طراحي صحبت کردند.

بعد از آن مدتي طول کشيد و تقريبا اواخر زمستان بود که توانستند مقدمات کار را فراهم و فاز پيش‌توليد بازي را آغاز کنند. در اولين قدم مي خواستند دنياي بازي را از ايتالياي دوران رنسانس به زمان و مکاني در ايران تغيير دهند. بعد از کمي تحقيق دشت‌هاي وسيع و کوهستان‌هاي سبز لرستان را انتخاب کردند. تصويرسازي بازي را به محمد نورالديني سپردند که با توانايي‌اش در تصويرسازي واقع‌گرايانه و تسلطش بر نقوش و پوشش مناطق مخلف ايران آشنا بودند.

براي نام بازي هم رکب که به معناي فريب دادن و بلوف زدن است را انتخاب کردند که به حس و حال و تجربه‌ي بازي نزديک باشد. زيرا اين بازي بيشتر از اينکه به استراتژي مربوط باشد به ذهن‌خواني و توانايي بلوف زدن و ديگران را به چالش کشاندن مربوط است.

رکب بازي «بازي زيرپوستي» است، بازيِ دام گذاشتن و حريفان را به بيراهه کشاندن است. بازي کمين کردن و منتظر لحظه‌ي شکار نشستن است، و زمانيکه آن لحظه رسيد ديگر بايد ريسک کرد و مطمئن بود، زيرا تزلزل رقبا را جَري مي‌کند و آنوقت ديگر بلوف نمي‌گيرد و تهديد موثر نمي‌شود. رکب از آن دست بازي‌هايي است که جادويي در خود نهفته دارند که فراتر از خود بازي و در حال و هواي دورِ ميز و بين بازيکنان شکل مي‌گيرد. همان جادويي که ما را شيفته‌ي اين سرگرمي کرده…